190627
(…) * (…) * Met veel plezier het
Praagboek van John Banville gelezen. Instructief en soms grappig. Goed
geschreven. * Wat een vreemd boek is De hondsdagen. Er lijkt geen
structuur in te zitten, het lijkt een chaotische improvisatie. Alsof Claus bij
het aanvatten totaal niet wist waar het hem heen zou voeren. Het is geschreven
met de allure van iemand die ervan overtuigd is dat alles wat hij beschrijft in
goud verandert en dat het er daarom niet toe doet wat hij precies beschrijft.
Ik ben nu vijftig bladzijden ver en al hopeloos verdwaald, ik weet amper waar
het over gaat en ben zeer benieuwd hoe Claus hier nog een overtuigende eenheid
van kan maken. * Eindelijk kom ik er toe om eens naar Gevaertstraat-Noord te
fietsen, waar, zo herinner ik mij nog, een van die mannetjes woont met wie ik
vorig jaar in het ziekenhuis een nacht heb doorgebracht. Hij was heel
vriendelijk. Een week of twee later lag er op mijn tafel bij de Zwarte Nunnen
een zak kersen op mij te wachten, met een briefje erbij waarop ik zijn naam
meende te herkennen, en ik dacht dus dat het om een attentie van dat mannetje en
zijn vrouw was. Daar moest ik die twee toch nog eens voor bedanken. Pas nu, een
jaar later, kom ik er toe om naar die straat te fietsen. Probleem: ik weet het
huisnummer niet, en ik herinner mij de naam niet meer. Maar kijk, daar staat
iemand aan zijn oprit te werken. Ik stop en vraag: ‘Ik zoek een man die in deze
straat woont, vorig jaar is geopereerd aan zijn heup, mij een zak kersen heeft
bezorgd of laten bezorgen, en mij waarschijnlijk zou herkennen als hij mij zou
zien.’ En ik voeg er aan toe dat ik zelf vorig jaar in het ziekenhuis lag, met
een gebroken schouder en heup. ‘Ik ben vorig jaar aan mijn schouder geopereerd,
en inderdaad, er lag iemand in mijn kamer met een gebroken schouder en heup.
Maar van die kersen weet ik niets.’ Zoals ik hem niet herken, herkent hij mij
niet. Maar hij roept er zijn vrouw bij. Zij herkent mij wel, maar die kersen,
neen, die moeten van iemand anders zijn. * Goed gevonden van Fassbinder om in Die
Ehe der Maria Braun de pneumatische klopboren die worden ingezet om het Wirtschaftswunder
te bewerkstelligen offscreen hetzelfde geluid te laten maken als de
mitraillettes van tijdens de oorlog. *
