zondag 31 december 2017

de herfst van 2017 – 70 / droom # 120



17 december 2017

80 – S., die in de tentoonstelling wel heel snel zijn (negatief) oordeel klaar heeft: ‘Ik moet niet naar de werken komen, de werken moeten tot mij komen. Ze moeten mijn aandacht naar zich toe trekken. En, sorry, maar hier gebeurt dat niet.’

18 december 2017

81 – Iemand die ziek is geweest, u weet wel over welke ziekte het gaat, en die genezen is, of toch voorlopig genezen, het zwaard blijft hangen, zegt: ‘Ik ben al die mensen dankbaar die gestorven zijn in de behandelingen die geleid hebben tot de middelen waarmee ik genezen ben en toch nog een leven heb.’

19 december 2017

82 – M. vertelt over zijn werk als cipier. Geen lessen meer, geen sport meer. Besparingen. Gevangenen weten nauwelijks wat aangevangen met hun tijd…

20 december 2017

83 – Een fragment uit een droom. Een vrouw, die ik al lang niet meer heb gezien en die zegt waar ze woont nu ze opnieuw alleen is, opent haar mond. Zij lijkt achter haar tanden een tweede rij tanden te hebben, maar neen, ze brengt haar hand naar haar mond en haalt die tweede rij weg, het zijn geen tanden maar pillen: een pillenstrip met daarop de pillen in een gebitvormige halve cirkel. Ik word wakker met het idee dat dit beeld iets met zelfmoord te maken heeft. Onbehagen.