69 – In de
eindgeneriek van Spotlight (Tom
McCarthy, 2015) wordt vermeld dat de film, die zich anno 2001 en 2002 in Boston
afspeelt, op ware feiten is gebaseerd, en dat er aldaar 249 priesters werden
geïdentificeerd die zich aan kinderen hadden vergrepen. Daarna volgt een lijst
met alle lokaliteiten, world wide,
waar sindsdien kerkelijke kinderverkrachtingen werden geïnventariseerd en
jawel, wie snel leest, of zijn beeld kan bevriezen, vindt daarop ook ‘Bruges,
Belgium’ terug.
Knappe film – ik zag hem indertijd in de bioscoop, maar het
was goed om hem, nog maar twee jaar later, alweer terug te zien. Goed
geacteerd, goed gedocumenteerd, zorgvuldig uitgezette spanningslijn. En voor de
ex-journalist die ik ben – ik heb toch een paar jaar op redacties
‘gefunctioneerd’ – is die hele kranten-couleur locale wel eens tof om te
herbeleven.
Maar kindermisbruik, neen, dat is niet en nooit leuk. En
zeker niet om te herbeleven.
De priesters kozen hun slachtoffers uit. Enfin, in de film
waren het priesters – het zijn niet altijd priesters. Ze kiezen de zwakkeren
uit. Kinderen wier ouders uit elkaar zijn. Van eentje had de vader pas
zelfmoord gepleegd en werd de priester door de moeder als grote
troostverschaffer ingehaald. Daar kozen ze bij voorkeur voor: gebroken gezinnen
met een afwezige vader.
Het maakt me kwaad, het revolteert me. (...)
