lees hier het begin van deze samenvatting: de
laatste boom 1
Kunnen economische groei en vermindering van de
koolstofuitstoot dan echt niet samengaan? Het aandeel schone energie neemt
onmiskenbaar toe. Maar de totale energiebehoefte stijgt nog méér. En energieopwekking
is maar goed voor 35 procent van de broeikasgasuitstoot. Voor de overige 65
procent tekenen onder meer: landbouw, industrie, wegtransport en gasaffakkeling
(in die volgorde van grootte).
‘Een ongemakkelijke conclusie dringt zich op:
schone-energiewinning stimuleren terwijl de koolstofuitstotende productie
toeneemt, is dweilen met de kraan open.’ De Witte citeert dan ook instemmend Richard
Smith: ‘productie en consumptie [moeten] volledig herdacht worden – en dat
alles is onmogelijk onder het kapitalisme’. Als het niet gebeurt, stevenen we
regelrecht af op het overschrijden van ons koolstofbudget, dat is de hoeveel CO2
die we nog de atmosfeer in mogen jagen voordat we de drempel van de 2°C
opwarming hebben bereikt. Achter die drempel worden de zichzelf versnellende
klimaatcatastrofes oncontroleerbaar.
Met andere woorden: een radicale afbouw van de
koolstofuitstoot dringt zich op. Dat kan alleen ‘gepland’ en dus van bovenaf, buiten de kapitalistische logica, die –
moet het nog gezegd – geglobaliseerd is en gebaseerd op kortetermijndenken.
‘Alleen stringente wetgeving die uitstootplafonds oplegt, biedt soelaas.’ Zoiets
vergt uiteraard een overheid die los staat van het kapitaal.
