24 februari 2016
woensdag
COMPENSATIE
Dit zijn zware dagen omdat er, doordat het op het werk zo
druk is, voor niets anders dan voor loondienst ruimte is en ‘s ochtends en ‘s
avonds in de trein ben ik te moe om nog tot iets te komen dat voor een ander de
moeite waard zou kunnen zijn – en dat moet toch altijd het criterium zijn. Dat
valt me zwaar want als ik die kleine compensatie, bestaande uit de vreugde die
gepaard gaat met het uit mezelf iets te hebben voortgebracht, niet kan smaken,
is het alsof mijn dag in ledigheid is voorbijgegaan, ook al heb ik zeven of
negen uur voor een scherm gezeten en massa’s tekst verwerkt. Maar goed, dit is
dan de investering die nodig is om de vrijheid te kopen van de dagen waarop ik
niet die vrijheid moet kopen, maar er gewoon van kan genieten, à fonds
perdu. Daarin moet ik berusten. ¶
