4 maart 2016
vrijdag
WIKIPEDIALEMMA
 |
| Alain Géronnez bij een werk van Marie Algrain - © Bernadette Kluyskens |
Grappig. Eerder vandaag schreef T. dat ze misschien wel te
veel nadacht, nu ze daar dezer dagen, door ziekte gekluisterd, volop de
gelegenheid toe heeft. Ik waarschuwde haar dat te veel denken het
genezingsproces niet zou bevorderen: te veel denken maakt je ziek. Niettemin had
ik mezelf aan het denken gezet en wel over de prangende en pijnlijke vraag, die
ik voor mezelf – niet uit masochisme maar gewoon onwillekeurig, dagdromend als
het ware – opwierp: of er, na mijn verscheiden, dat, het zal voor mij niet
anders zijn, onvermijdelijk zal blijken te zijn, überhaupt iets van mij zal
overblijven. Zal het niet net zo zijn alsof ik niemand zal blijken te zijn geweest? Zal ik net zo goed niet kunnen
bestaan hebben?
Uiteraard is het antwoord niet volstrekt negatief. Ik zal
blijken iemand te zijn geweest, en ik
zal ook wel iets achterlaten. Bovendien heb ik mij voortgeplant.
Maar toch. Veel valt er niet over te leveren.
Dat overdacht ik dus vanmorgen in een ietwat mistroostige,
wellicht door de druilerige weersomstandigheden buiten mijn appartement
beïnvloede bui. En wellicht is het om dat besef te counteren, een besef dat om
de een of andere en op zich zeker niet duidelijke of evidente reden onverdraaglijk is, dat ik elke dag
opnieuw woorden opschrijf, tot teksten aaneenrijg en deze teksten uiteindelijk
in de grote, ‘internet’ genaamde, vergeetput werp.
En dan bereikt mij, nog steeds tijdens deze zelfde
voormiddag vol van gebeurtenissen, een berichtje van Rokus Hofstede. Berichten
krijgen van Rokus Hofstede is beslist statusverhogend want Rokus Hofstede – ik
lijk zijn naam niet genoeg te kunnen herhalen – is een eminent vertaler (naar
het Nederlands) van kwalitatief hoogstaande Franstalige bellettrie. Rokus
Hofstede vertaalt, onder meer, Cioran, Michon, Proust en nog vele andere
coryfeeën. Rokus Hofstede kent mij omdat ik hem een tijd geleden eens
attendeerde op mijn vertaaloefeningen die ik botvier op de microfictions van Régis Jauffret. Die Rokus Hofstede óók vertaalt!
Rokus Hofstede heeft, samen met zijn collega-vertaler Martin
de Haan, een blog en, helemaal op
zichzelf, een eigen Wikipedia-lemma!
En wat heeft Rokus Hofstede mij te melden? Wel, laat mij
zijn aan mij gerichte private message
hier integraal publiceren:
Beste Pascal, uw naam verschijnt
(tussen haakjes) in het Franstalige Wikipedia-lemma gewijd aan de onlangs
overleden Brusselse kunstenaar Alain Géronnez. 't
Is maar dat u het weet!
De geschiedenis is dat ik ooit, lang geleden, een tekst van
Alain Géronnez vertaalde. Ik deed dat om den brode, de opdracht paste in een
gesubsidieerd nevenproject van Brugge Culturele Hoofdstad 2002.
En nu sta ik dus in de Wikipedia! Tussen haakjes, maar toch.
Het Wikipedia-dilemma. ¶
