In de onvolprezen klucht en het dito taalexperiment tjeempie! of liesje in luiletterland schrijft Remco Campert (remko kampurt voor de gelegenheid en de vrienden) op bladzijde 133, bijna helemaal op het eind van dit vurmakelukke boekje, het volgende: ‘Toen Liesje ontwaakte lag ze in een kale vlakte, een landschap van dunne lijnen, waarboven zich een onmetelijke hemel van violet en dood uit strekte.’ (Sic, voor wat die laatste twee woorden betreft (vierde druk).)
Hoort, daar rinkelt bij elke rechtgeaarde kundige van de Nederlandse letteren een belletje. Ja, natuurlijk. Gerard Reve publiceerde in 1996 Het Boek Van Violet En Dood. De hoofdletters staan er allemaal zoals hier, net zoals, omgekeerd, Campert het vertikte om voor zijn titel iets anders dan onderkastletters te tikken.
De chronologie van de uitgaven lijkt geen mogelijkheid tot twijfel open te laten: Reve ‘citeert’ Campert. Want Campert (kampurt) was eerst aangezien zijn boekje al in ‘68 verscheen, lang voor Reve zijn schrijversbestaan aan het rekken was met een ‘roman’ die dan eindelijk het boek zou moeten worden ‘dat alle andere boeken overbodig maakte’ – want zo inderdaad had hij dit boek van violet en dood al geruime tijd aangekondigd. Ik kan mij nu niet de exacte plaatsen herinneren in het oeuvre van de Grote Volksschrijver waarin dat gebeurt, en ik heb ook geen zin om het uit te pluizen. Maar de mogelijkheid bestaat natuurlijk wel dat Reve zijn boek van violet en dood al voor ‘68 had aangekondigd en dat dus… kampurt Reve citeert.
Kijk, over dergelijk onbelangrijks mag ik me dan nog wel eens het hoofd breken – wat anders kan een mens doen?
200604
remko kampurt (Remco Campert), tjeempie! of liesje in luiletterland (1968)
Gerard Reve, Het Boek Van Violet En Dood (1996)
