We kunnen niet onverschillig blijven. We moeten partij
kiezen. A of B. Binnen of buiten. Links of rechts.
Nochtans
breng je zelf een derde positie in het vizier: een openheid die zich niet
laat overmeesteren, een openheid die zich niet laat verkrachten.
Geen onverschillig naast-elkaar, geen versmolten in-elkaar,
maar een betrokken met-elkaar. Concreet?
Tussen het onverschillig verder consumeren binnen de
hermetisch afgesloten muren van het winkelcentrum dat men als ideale wereld
ziet en het zich schuldig voelen als men zelf geen vreemdeling in eigen huis
haalt, kan men ook effectief de handen uit de mouwen steken of intellectuele
arbeid verrichten of geld vrijmaken voor een oproep tot en realisatie van een
menswaardige, gecontroleerde opvang en verspreiding van de aangestranden. Dat
we daarin schromelijk tekortschieten, daarvan getuigt helaas het beschamend
journaal van deze avond 15 januari: veruit het grootste item betrof een, door
het noodweer, aantal onder water gelopen huizen en kelders, waarbij her en der
het rampenplan was geactiveerd en een burgemeester te kennen gaf dat die
noodsituatie haar uit haar slaap zou houden, gevolgd door minder belangrijke
items zoals de vluchtelingen van Calais die weigerden hun intrek te nemen in
comfortabele containers, het in Zwitserland in beslag nemen van bezittingen van
vluchtelingen als onderpand voor de later te innen vergoeding van hetgeen hun
aanwezigheid de Zwitser kost, het in hechtenis nemen van reddingswerkers op
Lesbos, beschuldigd van mensensmokkel en dus van profitariaat... om dan te
besluiten met de allegorische vaststelling dat door het slechte weer het
verkeer bijzonder moeizaam loopt, maar geen reden is tot ongerustheid: in de
skigebieden, beste mensen, is er geen enkel probleem!
De reclame na het journaal bracht het cynische orgelpunt. In
het beeld van een kustlijn met op de voorgrond in het zand een lachende
rechtzittende teddybeer, verschijnt de tekst: Jetair - Discover your smile!
Ignace L.
