wolkenfragmenten
uit Gerard Reve, Op weg naar het einde
1753
Een ontzaglijke wolkbreuk kort na
ons vertrek dwong Tony gedurende een half uur, wegens het verminderde zicht,
langzaam te rijden, maar daarna zijn wij onder een opgeklaarde hemel en met een
snelheid die zelden onder de 140 kilometer per uur zakte, aan één stuk
voortgesuisd. (10)
1754
Af en toe schuiven de wolken
vaneen en daalt er een onwerkelijk, geel licht op de aardkorst neer, en de
hemel ziet er even dreigend uit als op een ets: het is ‘het weer van alle
mensen’, waarbij een stoet van herinneringen zijn onontkoombare cirkelprocessie
begint. (18)
1755
Die nooit door enige pen, zo min in
Nederland als hier, te beschrijven wolkenlucht, het doorbrekend licht
dat hier lijkt op dat boven de kust van Holland – er is niets weemoedigers, en
niets dat zo meedogenloos dwingt tot denken aan vroeger. (170)
