reactie

Frank Pollet Om op het slot van je interessante stukje te reageren, Pascal: interpretatie na de feiten, zullen we maar zeggen... Nadien denk je vaak: dat had ik toch moeten zien / weten / merken... Het feit dat we dat collectief niét hebben gedaan, bewijst eens te meer het genie van Bowie, toch?

Pascal Cornet Door ons te confronteren met onze blindheid voor zijn dood, doet hij ons ook nadenken over onze blindheid voor de onze.

Ignace L. Mijn excuses op voorhand voor mijn vlugge geëmotioneerde reactie, zonder mijn opwellende associaties eerst op hun plausibiliteit te checken..Maar is het niet de fantastische, zeer diep doordachte en doorvoelde, mise-en-scène door David Bowie van de dood als verrijzenis, van een opstanding uit de dood, een rechtstaan uit de dood (cfr. rechtopstaande sarcofaag), maar een verrijzenis die niet meer van de orde van het tastbare, bewonderde lichaam van Bowie is, niet een verrijzenis van het idool David Bowie, van de Rock-God David Bowie, maar juist een verrijzenis van een God die zichzelf WILDE ontgoddelijken? Had "Lazarus" niet evengoed "Christus" kunnen heten, en is Bowie in zijn bescheidenheid daarvoor niet teruggedeinsd zonder daarom zijn boodschap te willen opgeven? Bestaat zijn verrijzenis eenvoudigweg niet in de ongelooflijke rijke in-spiratie die hij voor zovelen is geweest en nog lang zal zijn, in het inbrengen van het geestelijke in de materie, in het tot leven wekken, in het opwekken van een adoratie die niet meer aan een idool gebonden is? Is Bowie niet één van die schaarse goden die gepoogd hebben zichzelf als idool te laten sterven juist om leven te schenken en is zijn oproep aan ons niet juist om te proberen hetzelfde te doen?

Jan Flamend Mooi, Pascal. Ik zou nog een stap verder willen gaan. Lazarus indachtig, gaat het om een vorm van verrijzenis, de terugkeer van de ziel naar zijn oorspronkelijke staat. De fysieke dood is geen eindpunt.

Rob Arbout Juustum! De ziel talloze eeuwen leeft voort, onstoffelijk, gaat naar de kosmos. Het is het grote thuiskomen, heerlijk. En er is geen god of iets dergelijks. God is de beste P.R. stunt ooit bedacht..

Samuel Desplenter ik vind het heel moeilijk om deze nummers(songs-muziek hoe je het ook wil noemen) te beoordelen(wat je als kritisch mens toch ergens doet-vergelijken,diepte peilen enz).aanvankelijk vond ik ze zeer melodramatisch,wat Bowie niet vreemd is.Dan begint je verbondenheid met zijn muziek en het figuur Bowie(de mens ....in zoverre we die kennen) je parten te spelen,ook natuurlijk het feit dat hij zal sterven, dat je dit weet verbindt je heel sterk met dit nummer,je voelt een diep medeleven,medelijden en ook bewondering dat hij dit ensceneert....

Gladys Faillie ook gaat het over tijd. Over verkwanselde tijd, zie hoe hij ineens begint te schrijven, de tijd dringt. Er is zelfs geen plaats meer op het (tafel) blad, er is tijd te kort

Samuel Desplenter schijnt een zeer veel voorkomend verschijnsel te zijn dat mensen die weten dat ze zullen sterven nog vlug allerlei dingen willen ondernemen,zeer intens willen leven....

Wim Geerts Een mens kan heerlijk loos gaan met het zoeken naar allerlei verwijzingen in Blackstar. De dode astronaut is uiteraard Major Tom. Zijn schedel is met edelstenen bezet: de artiest is niet meer, maar hij laat wel juweeltjes na, a brilliant body of work. Bowie in een ziekenhuisbed, dat hebben we natuurlijk al gezien, in de - overigens sublieme - videoclip van Loving the Alien. Het dansje van de twee jongelingen? Krek hetzelfde als dat van Fashion!

Annemieke Wetting Toch mooi...ik zag de video net na de release voordat ik ging slapen en ik heb de nacht met Bowie doorgebracht. Het was beklemmend, zo'n droom. Gek genoeg geen nachtmerrie. Een bijzonder mens, David Bowie.

Jan Vander Plaetse Ik had het al ergens anders geschreven : Wat Bowie in jaren 70 voor transgenders/holebi gedaan heeft doet ie nu voor euthanasie. Het is een bijna perfecte reclame (excusez moi les mots) voor dit gevoelige en zeer persoonlijke onderwerp.