woensdag 27 januari 2016

vierenvijftig 108



20 januari 2016

woensdag

VOORNEMENS

Met nieuwjaar maakte ik mij voornemens en ik moet zeggen dat ik mij daar redelijk goed aan weet te houden. Een ervan was om mijzelf niet langer te intoxiceren, onder meer met een overdadige nieuwsconsumptie. Dat lukt aardig. ‘s Ochtends luister ik niet meer naar de overbodige aankondigingen tussen zes en zeven van de items die tussen zeven en acht later in hetzelfde programma ‘De Ochtend’ op Radio 1 aan bod zullen komen – ik zet in de plaats meteen de iTunes op of laat het gewoon stil zijn. De televisie gebruik ik ‘s avonds enkel nog voor films die ik uit de bibliotheek meebreng, of voor een goede serie – de voorbije zaterdagen keek ik naar de Noorse reeks ‘Occupied’. Alle zogeheten nieuwsduidingsprogramma’s laat ik aan mij voorbijgaan; ik heb ze nu waarachtig genoeg krediet gegeven. Nu moet ik nog van mijn ‘Journaal’-verslaving zien af te geraken, maar ik voel dat dat binnenkort zal lukken. Nog een paar keer mij ergeren, en het zal zover zijn. Overdag schuim ik de nieuwssites veel minder af dan vroeger. Ik ga er gemakshalve van uit dat in het aanbod van gedeelde artikels op Facebook automatisch datgene wat ik hoor te weten zal komen bovendrijven. Ondertussen is het ook voor mij duidelijk geworden dat Facebook wat dat betreft betrouwbaarder is dan de ‘reguliere’ media. Hoe anders te verklaren dat ik enkel dankzij de onverdroten ijver van bepaalde Facebookcontacten op de hoogte ben van het feit dat Turkije de internationale onduidelijkheid in de ‘strijd tegen IS’ misbruikt om en passant de Koerden te bombarderen? Als ik toch nog artikels lees die mij worden aanbevolen, dan bij voorkeur uit de culturele branche: muziek, film, literatuur, architectuur, fotografie. En misschien moet ik zelf iets actiever op zoek gaan naar materiaal en mij daarbij focussen op mijn eigen agenda. Alles wat met het Vlaams-nationalisme, de islam, de vluchtelingen, de armoede  en het dierenleed te maken heeft, skip ik zoveel mogelijk. Ik ga sowieso niet meer in op het gestook en gehits van de burgemeester van Antwerpen, en op de hele ketting van reacties die hij steevast met elk van zijn veesten weet op te wekken. Het haalt toch niets uit me daar druk over te maken, het zal zijn tijd wel meegaan. Ik laat me geen schuldgevoelens meer aanpraten over de toestand in de wereld: ik doe wat ik doe zo duurzaam mogelijk en ik geef op mijn manier genoeg terug, vind ik. Waarheid is sowieso niet achterhaalbaar, het goede is een zaak van bescheiden betrachten, enkel het schone kan het voorwerp en doel zijn van dit min of meer openbare streven. ¶