20 januari 2016
woensdag
VOORNEMENS
Met nieuwjaar maakte ik mij voornemens en ik moet zeggen dat
ik mij daar redelijk goed aan weet te houden. Een ervan was om mijzelf niet
langer te intoxiceren, onder meer met een overdadige nieuwsconsumptie. Dat lukt
aardig. ‘s Ochtends luister ik niet meer naar de overbodige aankondigingen
tussen zes en zeven van de items die tussen zeven en acht later in hetzelfde
programma ‘De Ochtend’ op Radio 1 aan bod zullen komen – ik zet in de plaats meteen
de iTunes op of laat het gewoon stil zijn. De televisie gebruik ik ‘s avonds
enkel nog voor films die ik uit de bibliotheek meebreng, of voor een goede
serie – de voorbije zaterdagen keek ik naar de Noorse reeks ‘Occupied’. Alle
zogeheten nieuwsduidingsprogramma’s laat ik aan mij voorbijgaan; ik heb ze nu
waarachtig genoeg krediet gegeven. Nu moet ik nog van mijn ‘Journaal’-verslaving
zien af te geraken, maar ik voel dat dat binnenkort zal lukken. Nog een paar keer
mij ergeren, en het zal zover zijn. Overdag schuim ik de nieuwssites veel
minder af dan vroeger. Ik ga er gemakshalve van uit dat in het aanbod van
gedeelde artikels op Facebook automatisch datgene wat ik hoor te weten zal
komen bovendrijven. Ondertussen is het ook voor mij duidelijk geworden dat
Facebook wat dat betreft betrouwbaarder is dan de ‘reguliere’ media. Hoe anders
te verklaren dat ik enkel dankzij de onverdroten ijver van bepaalde
Facebookcontacten op de hoogte ben van het feit dat Turkije de internationale
onduidelijkheid in de ‘strijd tegen IS’ misbruikt om en passant de
Koerden te bombarderen? Als ik toch nog artikels lees die mij worden
aanbevolen, dan bij voorkeur uit de culturele branche: muziek, film,
literatuur, architectuur, fotografie. En misschien moet ik zelf iets actiever
op zoek gaan naar materiaal en mij daarbij focussen op mijn eigen agenda. Alles
wat met het Vlaams-nationalisme, de islam, de vluchtelingen, de armoede en het dierenleed te maken heeft, skip ik
zoveel mogelijk. Ik ga sowieso niet meer in op het gestook en gehits van de
burgemeester van Antwerpen, en op de hele ketting van reacties die hij steevast
met elk van zijn veesten weet op te wekken. Het haalt toch niets uit me daar
druk over te maken, het zal zijn tijd wel meegaan. Ik laat me geen
schuldgevoelens meer aanpraten over de toestand in de wereld: ik doe wat ik doe
zo duurzaam mogelijk en ik geef op mijn manier genoeg terug, vind ik. Waarheid
is sowieso niet achterhaalbaar, het goede is een zaak van bescheiden
betrachten, enkel het schone kan het voorwerp en doel zijn van dit min of meer
openbare streven. ¶
