 |
| © Melancholia |
7 november 2015
zaterdag
Het klopt niet. Dat denk ik iedere keer als ik buiten kom:
dit klopt gewoon niet, het is te warm. En dan denk ik aan De geheimzinnige ster van Hergé, maar meer nog aan Melancholia van Lars von Trier, omdat de
verbeelding daarin, in tegenstelling tot het avontuur van Kuifje, bittere ernst
is en de machteloosheid veel sprekender in beeld wordt gebracht, de
machteloosheid van de kleine mens tegenover iets wat veel groter is. ¶ Ik vind
bij het opruimen van mijn tafel (...) een briefje terug waarop ik tijdens het bekijken van een film, in het
halfduister dus, met potlood enkele notities heb gekriebeld: ‘verlies van
spontaniteit’; ‘wie denkt dat hij grappig is, wordt dramatisch’; ‘ik heb niet
meer zoveel gevoelens’; ‘je neemt jezelf te serieus’; ‘draag toch niet altijd
die zonnebril’; ‘als ik denk word ik gek’ – en het duurt even vooraleer ik mij
herinner welke film het was. Het was een gelukkigmakende film: Minnie and Moskowitz van John
Cassavetes. ¶
