Ook al heeft het
onderonsje nu als alternatieve of nieuwe titel De bruid en wordt ons verzekerd dat het ‘gaat over’ een moeder die haar
dochter huwelijksadvies geeft, in feite gaat het over het verband tussen de
dochter in het wit en de witte bloempot schuin boven haar, over het verband
tussen de in het zwart geklede moeder en het onuitgewerkte zwarte voorwerp
(sprei? afgeworpen mantel?) op het bed achter haar, en over de manier waarop
dat wit en dat zwart vervolgens in verband staan met de bruintinten – oker,
rood-, geel- en groenbruin – waardoor vrijwel de hele ruimte verder wordt
bepaald.
Julian Barnes, in
ogenschouw, 191-193
