ZELFBEWUST
Wat moet u doen als op het instrumentenbord van uw wagen de
benzinemeter in het rood staat? Tanken? Juist, maar beter is het nog om ‘zelfbewust’
te tanken. Dat spiegelt ons althans een radiospot voor. In bewust pompstation,
nota bene met Russische roots, kunnen de kinderen zegeltjes sparen voor een pop
van Suske en Wiske. Diezelfde kinderen spreken de spot in, héél zelfbewust.
Net zo dicteren kinderen in de supermarkt het
boodschappenlijstje. Kinderen zijn de achillespees van de murwe
ouders-consumenten. De commercie weet dat zeer goed. Kinderen spellen de wet.
Je kan ze toch geen chips met flippo’s weigeren als hun vriendjes al een hele
collectie kunnen voorleggen?
Flippo’s zijn een soort van ronde kartonnetjes met
een Disneyachtige afbeelding op. Daar is niets mis mee. Maar je moet er wel de
andere rotzooi in het knisperende zakje bijkopen.
Dertig soorten ontbijtbrokken, vijftig soorten fruitsap,
chocolade met speelgoed in, de hele iconografie van het kinderparadijs op een
psychedelische wenteling van verpakkingen. Hou als ouder de producten van deze
beschaving maar eens buiten.
Ik: ‘Maar je hebt al een piratenschip!’ Hij, belerend: ‘Dat
is geen piratenschip, dat is een koningsschip!’ Ik weet het, ik dreig ook dit
achterhoedegevecht tegen mijn oudste te verliezen. Wie is graag een
onsympathieke vader?
We zitten gebogen over een van de talloze speelgoedcatalogi
die ons huishouden dezer dagen belagen. Mijn zoon gaat er mee slapen. Ik slik
het woord ‘indoctrinatie’ in en voel mij verslagen.
Verschenen in De Standaard van 8 november 1995
