facebookbericht 670

Mark Van de Voorde, we gaan niet aan recuperatie doen hé. Zoals Geert Bourgeois vanmorgen, die kwam bazuinen dat de hits van De Vos tot 'onze canon' behoorden. Daar zat, in dat bazuinen, een politieke boodschap achter. Bourgeois moet daar met zijn fikken afblijven - het heeft me echt boos gemaakt. En net zo kan ik zeggen: elke goede tekst bevat een religieuze dimensie. Luc De Vos was op zijn manier een heilige. Op zijn manier: zeer werelds en met de nodige 'Duivels' allicht, zeer ironisch, zeer onzelfzeker en zoekend. Enfin, een heilige is misschien te veel gezegd, maar hij was minstens een mens. Een goede mens. Want hij heeft schone dingen gemaakt. En dat is veel. Laat hem zo. Ook in die betekenis moeten wij zeggen: requiescat in pace.

*

U mag dat schrijven en u hoeft zich absoluut niet in te houden. Maar probeer het te zien in zijn algemeenheid. Het gebeurt, bij het verdwijnen van een geliefd publiek figuur, dat elk vanuit zijn eigen hoek aan die persoon gaat trekken. Dat is een subjectieve benadering. Ik pleit voor een objectieve benadering: de persoon zien zoals hij was, los van de eigen invalshoek. In de necrologie moet de auteur totaal afwezig zijn. Misschien werpt dat ook een licht op de uitdrukking 'Over de doden niets dan goeds'.

getekend 136

facebookbericht 669

Jan Jambon, ja, de federale minister die de Belgische vlaggen uit zijn kabinet laat verwijderen, wil het Belgisch leger inschakelen voor veiligheidspatrouilles. Ik geloofde het ook niet toen ik het bericht hier op de sociale media zag opduiken (nog een geluk dat die er zijn) en het zal wel weer geen waar zijn, of de minister zal zo zijn redenen hebben gehad of de journalist zal hem 'te letterlijk' geciteerd hebben, maar een zekere logica blijft alvast gerespecteerd. Laat ons eens de recente geschiedenis overlopen: niet van enig charisma gespeende figuur met frustraties uit oorlogsverleden wordt groot met een televisiespelletje, besteedt veel aandacht aan uiterlijk vertoon, omringt zich met minkukels, verspreidt op schaamteloos populistische wijze een polariserend en stigmatiserend vertoog, breekt het middenveld af, heeft schijt aan alles wat van de door hem ingestelde norm afwijkt, provoceert met opvallend veel zin voor symboolblindheid en altijd zo'n beetje verongelijkt-studentikoos, spant weerbarstige intellectuelen voor zijn kar, spiegelt de massa een schimmige toekomst voor en dient intussen de belangen van het grootkapitaal. En nu worden de uniformen uit de kast gehaald. Neenee, we zullen niet aan de jaren dertig denken. Zullen we vooral niet doen! Mag niet!, mag niet! Maar ik kan toch niet nalaten me af te vragen: wanneer gaat het parlement in de fik?, welke zondebok zal hiervoor worden aangewezen?, wanneer de eerste kristalnacht en de daarop volgende beroepsverboden en deportaties naar speciaal voor weerspannige elementen opgetrokken concentratiekampen? Ik weet dat ik overdrijf en geloof natuurlijk niet wat ik hier allemaal insinueer. Maar wie had op 24 mei 2014 durven denken dat een half jaar later een federale minister van Binnenlandse Zaken het ideetje zou lanceren om het leger op straat te laten patrouilleren? Ik in elk geval niet. Ik dacht toen niet dat ik in zo'n land leefde. Nu is het bitter ontwaken. Ik krijg schrik.

driekleur 164

Hij ziet eruit als iemand die religieuze voorwerpen verkoopt. Toch bevat zijn koffer de kleurige vreugden van het leven: houten rode ridders, geelzijden harlekijnen, huppelende apen aan elastieken draden, draaitollen met bonte veren, schoorsteenvegers in tanagraformaat, poppen met bewegende oogleden, zwarte duiveltjes met vlammende tongen en kleine telramen met kleurige houtparels waardoor wiskunde kinderspel wordt.

Joseph Roth, Hotelmens, 14