“De toon is veranderd en venijniger geworden.” En nog
meer pertinente uitspraken in dit - alweer - voortreffelijke en relevante stuk
van Bieke Purnelle. Want inderdaad: hoe kan een sector die zelf, uit de aard
van de zaak, hyperconcurrentieel is en zich dus moet overleveren aan een logica
die hij eigenlijk niet toegenegen is, zich opwerpen als een kritische instantie
ten aanzien van de verkilde en gepolariseerde samenleving waarin hij moet
werken? Het interview gaat impliciet over censuur en angst, maar toch ook over
de onvoorwaardelijke en roekeloze inzet van de kunstenaar.
