Jan Jambon, ja, de federale minister die de Belgische
vlaggen uit zijn kabinet laat verwijderen, wil het Belgisch leger inschakelen
voor veiligheidspatrouilles. Ik geloofde het ook niet toen ik het bericht hier
op de sociale media zag opduiken (nog een geluk dat die er zijn) en het zal wel
weer geen waar zijn, of de minister zal zo zijn redenen hebben gehad of de
journalist zal hem 'te letterlijk' geciteerd hebben, maar een zekere logica
blijft alvast gerespecteerd. Laat ons eens de recente geschiedenis overlopen:
niet van enig charisma gespeende figuur met frustraties uit oorlogsverleden
wordt groot met een televisiespelletje, besteedt veel aandacht aan uiterlijk
vertoon, omringt zich met minkukels, verspreidt op schaamteloos populistische
wijze een polariserend en stigmatiserend vertoog, breekt het middenveld af,
heeft schijt aan alles wat van de door hem ingestelde norm afwijkt, provoceert
met opvallend veel zin voor symboolblindheid en altijd zo'n beetje
verongelijkt-studentikoos, spant weerbarstige intellectuelen voor zijn kar,
spiegelt de massa een schimmige toekomst voor en dient intussen de belangen van
het grootkapitaal. En nu worden de uniformen uit de kast gehaald. Neenee, we
zullen niet aan de jaren dertig denken. Zullen we vooral niet doen! Mag niet!,
mag niet! Maar ik kan toch niet nalaten me af te vragen: wanneer gaat het
parlement in de fik?, welke zondebok zal hiervoor worden aangewezen?, wanneer
de eerste kristalnacht en de daarop volgende beroepsverboden en deportaties
naar speciaal voor weerspannige elementen opgetrokken concentratiekampen? Ik
weet dat ik overdrijf en geloof natuurlijk niet wat ik hier allemaal insinueer.
Maar wie had op 24 mei 2014 durven denken dat een half jaar later een federale
minister van Binnenlandse Zaken het ideetje zou lanceren om het leger op straat
te laten patrouilleren? Ik in elk geval niet. Ik dacht toen niet dat ik in zo'n
land leefde. Nu is het bitter ontwaken. Ik krijg schrik.
