Ik weet het niet zeker, ’t is veeleer Fingerspitzengefühl, als het al geen Hineininterpretierung is, maar als ik zo
zie wat er aan de hand is, dan bekruipt mij een akelig gevoel. Op de ‘grote
betoging’ (de aanvechting bestaat om beide woorden met dubbele o te schrijven) van
6 november stond de politie tegenover ‘sossen’ aan de ene kant (provocateurs
uit de Antwerpse haven), en een socialistische burgemeester aan de andere kant
die het niet voldoende voor hen opnam en verkeerde bevelen gaf. Blauw-op-straat
twee keer tegen rood, dus. Dat belooft voor 24 november in Antwerpen en het
laat zich al raden welke zijde de politie alvast niet zal kiezen.
We weten bovendien wie politiek verantwoordelijk is voor
de politie, zowel nationaal als in Antwerpen. Ik suggereer niets, ik zou te
dicht bij Kristallnachtscenario’s uitkomen.
De kaarten liggen dus duidelijk voor de veldslag die
sommigen over twee weken hopen te ontketenen. Het is in elk geval duidelijk wie
daarbij het meeste garen zal spinnen.
Ik denk dat het tijd is dat CD&V én de christelijke
vakbond een zeer duidelijk signaal uitsturen. En dat er hier een buitenkans
ligt om die hele N-VA-polarisering een flinke hak te zetten door van 24
november in Antwerpen een vreedzaam feest te maken.
