wolkenfragmenten
uit Heere Heeresma, Zwaarmoedige verhalen
voor bij de centrale verwarming
1233
Bomen leefden langer. Wolken ook.
Die stierven nooit. Gingen alleen naar beneden om te verdampen en weer omhoog
te komen om langs de hemel te varen. Ze hield van wolken. Van hun manier
van doen. Altijd een beetje plechtstatig. Wolken hadden stijl. Mensen
niet. (83)
1234
Ineens werd de hemel, de lucht, de
einders, het water en de weiden in zachtrood licht gedompeld. Tegelijk keken ze
om. Een bloedrode zon die halverwege boven de kim uit rees was door het grijze wolkendek
gebroken en het kanaal scheen hen regelrecht die gloeiende halve cirkel binnen
te voeren. (141)
