Een beeld van de herfst, vanuit mijn keuken, drie hoog,
waargenomen – met behulp van een telelens, lange sluitertijd. Vroeger wel, maar
nu hou ik niet meer van de herfst: de naderende dood en het bederf zijn te zeer
aanwezig. Maar in combinatie met een lichtmokkakleurige Mini kan het nog net –
zeker als er een paar bladeren als felle toetsen op het zwarte dak blijven
liggen en er net op het ogenblik dat ik afdruk (maar ik had haar natuurlijk
zien aan komen rijden) een welgemutste dame voorbijfietst.
