maandag 19 november 2012

schrikkel 305a

Het is wel wat, zo’n privéstek om naar het aanstormende golvengeweld te kijken. Het geraas van de wind, het water dat op de keien ratelt en terug de zee in schuimt, het algenschuim dat je in alle stilte rond de oren raast – en dan maar vertellen aan je jongste op de arm over schippers die nooit zijn teruggekeerd, de avonturiers die in een vorige eeuw de oversteek waagden, de zee die haar geheimen niet prijsgeeft, het leven dat hieruit is voortgekomen. Een verstild moment, iets groots.