Meteen was duidelijk
dat het serene programma over religie erg worstelde met de reclameblokken die
het programma onderbraken. De één miljoen kijkers die de reeks op Eén kon
lokken, volgden niet naar de commerciële zender. Op Vier flirtte het programma
met 300.000 kijkers.
Misschien vlucht Struyf niet voor de reclameblokken – al moet
de leverancier van inhoud altijd ook gevoelig zijn voor de verpakking waarin
die inhoud gepresenteerd wordt – maar dan toch zeker voor de sterk verminderde
belangstelling voor haar programma, nu Woestijnvis niet meer reclamevrij op de
staatsomroep kan uitzenden maar aan handen en voeten aan de
fondsenverstrekkende adverteerders op Vier gebonden is. Wat mij vooral hoopvol
stemt, is dat het publiek meer en meer gebruik maakt van de mogelijkheid om
duidelijk te maken dat het niet tot kijkvee en afzetmarkt wenst gereduceerd te
worden.
