Ik stap na een lange dag werken van het station naar huis en
denk: ik heb nog niets gezien vandaag, ik heb nog niets voor mijn schrikkelreeks.
En dus ‘maak’ ik dit – nuja, veel maken is er niet aan, ik druk eigenlijk
alleen maar op de knop van mijn compactcameraatje, zonder mij al te veel om
instellingen te bekommeren. Twee mensen die voor mij uit het donkere stuk
tussen Smedenpoort en Bloedput aanvatten, de weerkaatsing van het licht op de
natte grond: het heeft vandaag geregend, blijkbaar. Straks ben ik thuis, na een
geschiedenisloze dag. Ik heb niet veel gezien vandaag, en als ik het mijzelf
niet zou hebben opgelegd iets te zien, dan zou ik ook dit niet hebben gezien.
