190822
Ik heb de hele dag alleen voor mij in Parijs (…). Na het ontbijt neem ik vanuit de Gare du Nord de metro tot helemaal in het zuidwesten, nabij het Parc Georges Brassens. Van de drie of vier mensen die ik het vraag, weet er niet een waar ik de buste van Brassens kan vinden. Uiteindelijk vind ik hem zélf: in de buurt van een bronzen sculptuur voorstellende een ezel met een karretje. In de buurt van Montparnasse stap ik voorbij een kapperszaak. De coiffeur zit, wachten op clientèle, op zijn smartphone te tokkelen. Ik stap nog vijftig meter door en keer dan op mijn stappen terug: het moet eraf! In een impuls laat ik mij, de tondeuze op minimale stand, bros scheren. Dit wil ik al langer omdat er met het weinige haar dat mij nog restte niets aan te vangen valt. (…) Via de rue de Rennes bereik ik de Tuileries. En na mijn bezoek aan de Sally Mann-tentoonstelling in het Jeu de Paume zal ik nog via de Notre-Dame tot aan de nieuwe vestiging van de Fondation Cartier-Bresson in de Marais stappen, daarna langs de boulevard Magenta tot aan het hotel, waar mijn spullen nog op mij wachten, en dan opnieuw oostwaarts tot aan de overkant van het Canal Saint-Martin (…). * Een van de heel mooie lijnen in de prachtige tentoonstelling Sally Mann in het Jeu de Paume is deze die leidt van de ongecensureerde, onbeschaamde, bijna exhibitionistische foto’s waarmee zij het opgroeien van haar kinderen documenteert – foto’s trouwens die haar niet altijd in dank zijn afgenomen omdat, zo luidt het argument, die kinderen daar nooit voor gekozen hebben – naar de tijd waarin tussen moeder en nakomelingen een afstand is ontstaan, een kier waarin het afscheid en uiteindelijk de dood al hun plaats opeisen. De kinderfoto’s tonen zorgeloos spelende kinderen die naadloos opgaan in een sublieme natuur van water en zand en rotsen. Twintig jaar later vraagt Sally Mann hen om gedurende drie minuten voor een camera met extreem lange sluitertijd te poseren. Hier zien we meedogenloze close-ups, vervagende, zich al terugtrekkende aangezichten die een stugheid en afstand uitstralen, die een aanwezigheid suggereren waarin al veel afwezigheid aanwezig is. *
