donderdag 3 september 2020

vorig jaar 220

8 augustus 2019

Stichting Nieuwe Helden speelt In Search of Democracy 3.0 op #TAZ in Oostende. Nu ja, ‘speelt’ is niet het goede woord. Het is een opvoering, met een stramien, maar de improvisatie en interactie met het publiek maakt dat het meer een les is, of desnoods een performance – niet echt de uitvoering van een bestaand stuk en in de strikte zin eigenlijk geen theater. We krijgen een les over democratie. Wat is de geschiedenis ervan, hoe is ze gegroeid, wat zou ze moeten voorstellen, wat stelt ze voor. Het publiek wordt bevraagd en gevraagd om actief deel te nemen aan wat je een brainstormsessie zou kunnen noemen, al heeft het ook wel iets van teambuilding. Leuk en interessant, maar heel veel nieuws verneem ik toch niet. Sympathieke moderatie en presentaties, maar toch overheerst de indruk dat we hier in een bubbel zitten van allemaal links-progressieve mensen, die het vooral eens zijn met elkaar en die in elk geval niet meer moeten worden overtuigd. Mijn inbreng bij de ronde over wat een democratie zou moeten bevatten: ‘bescherming van minderheden’ en ‘vertienvoudiging van het cultuurbudget’. En in de ronde over wat er fout loopt: ‘parlement bevolkt door incompetente stemmachines’ en ‘pers zit in de zak van de commercie’. Wanneer iemand vindt dat er ‘meer positief denken’ moet zijn, ga ik daar tegenin. Ik vind het kwalijk dat het communicatiebureaupositivisme tot in de kritische kringen is doorgedrongen. Neen, we moeten niet per se overal het positieve in willen zien. Dat mag, maar we moeten toch niet blind zijn voor wat fout gaat en voor wat ons steeds meer wordt ontnomen: onze privacy, onze sociale zekerheid, onze inbreng in het debat, de democratische transparantie, een ware vertegenwoordiging van het volk, de hoop op een goede toekomst. *