Landschappen: dat zijn Dubuffets schilderijen ook allemaal. In de late jaren veertig schilderde hij een aantal nog van de menselijke wezens vergeven ‘Paysages grotesques’, begin jaren vijftig gevolgd door vrouwenlichamen als landschappen.
Cyrille Offermans, Een iets beschuttere plek misschien, 279
ǁ
Afhankelijk van het punt van waaruit je ernaar keek, leken de duinkammen op welvingen van liggende lichamen. Dáár leek het of je de vorm zag van een arm die zich sloot boven een tere borst, de handpalm gestrekt onder een voorovergebogen wang; dichterbij leek het of er een jonge voet uitstak met een slanke grote teen.
Italo Calvino, Kosmikomische verhalen, 67
