maandag 15 juli 2019
facebookbericht 1199
Ik heb ondertussen een afkeer ontwikkeld van de
imperatieve vorm van het werkwoord 'genieten'. Let er maar eens op hoe vaak het
wordt gezegd! 'Geniet ervan! Geniet van je vakantie! Geniet!’ Ik krijg dan zin
om de lippen van diegene die het zegt aan elkaar te nieten. Ik probeer de
formule in elk geval zelf zo weinig mogelijk te gebruiken. Een kwestie van
beleefdheid, vind ik. Het woord dreigt volkomen inhoudsloos te worden. Het is
hét dictaat van deze tijd.
afscheid van mijn digitaal bestaan 140
voor deze
rubriek selecteer ik de beste stukken die op deze blog zijn verschenen
AERODYNAMISCH
Ooit, toen je in het woord nog een trema op de e moest plaatsen en de wereld nog trager was, had ik een zwak voor alles wat zich in het verkeer aerodynamisch voordeed: de Concorde, de DS, de TGV, de Calimerohelm. Al wat zich snel voortbewoog fascineerde mij, en in een bepaalde fase van de technologische ontwikkeling was de luchtweerstandcoëfficiënt nog in die mate onveeleisend dat er in die niche nog plaats was voor esthetiek.
Nu, na het verdwijnen van het trema (alsof dat te veel wind ving), denk ik daar enigszins anders over. Aerodynamische vormgeving is een grote gelijkmaker – op de duur zien alle auto’s en treinen er gelijk uit – en als zodanig een metafoor voor rationaliteit. Voor anekdotiek – een over de schouders gevouwen reserveband, een uitflappende richtingaanwijzer, een rondwiekende schroef – is er geen plaats meer. En met de anekdotiek verdwijnt ook de heroïek en de onvoorspelbaarheid. Aërodynamica hield de belofte in van avontuur, speelde in op futurocentrische jongensdromen. Aerodynamica is de zielloze bedoening waaraan de Saab zijn weergaloze lijn heeft opgeofferd, een willekeurige Mazda op een Mercedes gelijkt en frivoliteiten als de 2PK of de Kever of zelfs de aërodynamische DS niet langer mogelijk zijn.
Ooit, toen je in het woord nog een trema op de e moest plaatsen en de wereld nog trager was, had ik een zwak voor alles wat zich in het verkeer aerodynamisch voordeed: de Concorde, de DS, de TGV, de Calimerohelm. Al wat zich snel voortbewoog fascineerde mij, en in een bepaalde fase van de technologische ontwikkeling was de luchtweerstandcoëfficiënt nog in die mate onveeleisend dat er in die niche nog plaats was voor esthetiek.
Nu, na het verdwijnen van het trema (alsof dat te veel wind ving), denk ik daar enigszins anders over. Aerodynamische vormgeving is een grote gelijkmaker – op de duur zien alle auto’s en treinen er gelijk uit – en als zodanig een metafoor voor rationaliteit. Voor anekdotiek – een over de schouders gevouwen reserveband, een uitflappende richtingaanwijzer, een rondwiekende schroef – is er geen plaats meer. En met de anekdotiek verdwijnt ook de heroïek en de onvoorspelbaarheid. Aërodynamica hield de belofte in van avontuur, speelde in op futurocentrische jongensdromen. Aerodynamica is de zielloze bedoening waaraan de Saab zijn weergaloze lijn heeft opgeofferd, een willekeurige Mazda op een Mercedes gelijkt en frivoliteiten als de 2PK of de Kever of zelfs de aërodynamische DS niet langer mogelijk zijn.
reactie
twee reacties bereikten mij op mijn stukje
over Jacques Anquetil
Beste Pascal,
Anquetil was helemaal geen spurtbom, wel een bijzonder
goede tijdrijder.
Ik bewonder jouw fietsexploten, ikzelf ben al blij als ik
veertig kilometer op een middag gedaan heb.
Van harte,
Paul Claes
*
Dag Pascal,
Jouw tekst brengt mij iets in herinnering. Mijn bij ons
thuis inwonende grootvader had het altijd over Jacques 'Antequil...'
Maar hij had een kritisch oog en vertrouwde die Fransen
niet helemaal. Zijn stelling was dat ze, éénmaal in het besef dat ze een man
met 'eigenschappen' in huis hadden (toegegeven een fantastische tijdrijder) ze
de ronde het jaar daarop zo construeerden en in mekaar foefelden ( à la
Chauvin, met op het einde nog wat extra tijdritten) zodat Antequil ze niet meer
kon verliezen. Een stelling die ook door velen werd gedeeld.
Eens nachecken!
"VIVE LA FRANCE"
Cordialement,
Johan Parmentier
zondag 14 juli 2019
zaterdag 13 juli 2019
driekleur 416
Hij leest mij voor, zeer officieel en afgemeten, een
omschrijving op een oude factuur voor verf van 18 september 1890: ‘Blanc d’argent, rouge anglais, ocre jaune,
vert émeraude, carmin, fixe de garance, vermillon, cadmium clair, bleu de
cobalt, laque de garance pourpre, noir d’ivoire.’
Koen Peeters, Kamer in Oostende, 48
Abonneren op:
Posts (Atom)