voor deze
rubriek selecteer ik de beste stukken die op deze blog zijn verschenen
20 maart 2008
Madeleine vertelt hoe ze ooit een ingeving van haar
man volgde, hij wou een keer het Kanaal oversteken. Het moet in de jaren zestig
of zeventig zijn geweest. Madeleine ging altijd graag mee met haar man, die
graag reisde. Zo gezegd zo gedaan, de maalboot op voor een dagje Dover. Maar
toen ze daar ’s avonds, na een dagje Dover, terug in de haven kwamen om met de
boot naar huis terug te keren, bleken de ferrydiensten in staking te zijn
gegaan. ‘Wat moesten we doen’, vraagt Madeleine nu, veertig jaar later, ‘we
konden toch niet de hele nacht met dat kind van zeven jaar’ – er was dus een
kind van zeven mee, ik vergat het te zeggen, maar zij had het ook vergeten –
‘over straat tjoolen?’ Dus zochten en vonden Madeleine en haar man en hun
zevenjarige kind een goedkoop hotelletje. ‘Geen luxe, maar ik had dat niet van
doen. Het was een schoon, proper kamerke.’ Maar goed geslapen? Neen, dat hebben
Madeleine en haar man die nacht niet gedaan. Die kleine, die nu 47 is, ja die sliep
door alles heen, maar zij, zij deden geen oog dicht. ‘Het waren de meeuwen, die
op die kliffen zaten. Ze bleven de hele nacht schreeuwen.’ Van slapen kwam
niets in huis. ‘En iedere keer dat het stilviel en dat we dachten dat het
eindelijk gedaan was, begonnen ze opnieuw, en nog luider dan voordat ze waren
stilgevallen.’
