ZWOERD
Met dagresten als de aanbeveling om naar The Offer te kijken, een televisiereeks over de verfilming van een maffiaboek, en een briefje van 20 euro dat je tussen je betaalkaarten zag zitten in het betaalkaartenvakje van je telefoonhoes kom je uit bij volgende droom:
Ik bevind mij samen met Sammy in een buurtwinkeltje in een of andere Siciliaanse stad. We beraden ons over het menu. Sammy beslist dat het iets met spek en eieren zal worden, en ik stem daarmee in. Ik laat hem het woord nemen want ik kan geen Italiaans spreken en al zeker niet het streektaaltje dat ze hier brabbelen.
Ik stel mij terzijde op en zie hoe Sammy een enorm stuk spek aanwijst in de gekoelde toonbank. De winkeldame haalt het op en snijdt er een royaal stuk van. Ik zie een proportioneel buitensporige hoeveelheid zwoerd aan het stuk hangen, onversneden wit vet eigenlijk, maar besluit dat het maar beter is om niet te protesteren. Ook Sammy laat begaan. Ondertussen komen Siciliaanse klanten de winkel binnen en begint er zich achter Sammy een rij te vormen.
Wanneer het op betalen aankomt, blijkt dat geen van ons beiden cash geld bij heeft. Maar betaalkaarten kennen ze hier blijkbaar niet. ‘Er is een bankautomaat om de hoek,’ zegt de winkeldame. Sammy spoedt zich daarheen. Ondertussen blijft de inmiddels tot aan de deur aangezwollen rij wachten op zijn terugkomst, die ellendig lang uitblijft. Ik trotseer de donkere en stilaan boos wordende blikken van de Sicilianen, die natuurlijk allang hebben begrepen dat ik bij Sammy hoor. Eindelijk komt Sammy terug en kunnen we met de brok zwoerdspek de winkel verlaten. Pas dan vind ik in het betaalkaartenvakje van mijn telefoonhoes een verfrommeld bankbriefje van 20 euro, dat ruimschoots zou hebben volstaan om het vet van het spek te betalen. Ik rep er niet over.
We verdwijnen in de Siciliaanse stad en ik word wakkergeclaxoneerd door een boze cinquecento-bestuurder die ons maar net kan ontwijken op een afgebladderd zebrapad.
