190111
Opnieuw nachtelijke leesuren: Idyllen van
Pfeijffer, Het laatste weekend van Bernhard Schlink (omdat ik na De
voorlezer nog wel iets van hem wil lezen) en Een vrouw op de vlucht voor
een bericht van David Grossman: wat een rijkdom, dat laatste, wat een feest
om te lezen – hoe is het mogelijk dat ik dat boek zo lang ongelezen heb laten
wachten. Neem de passage waarin Ora beseft dat ze over het leven van het zo
door haar aanbeden en gemiste kind Ofer, voor wie ze nu zo bang is dat hij in
die militaire actie waarvoor hij zichzelf vrijwillig heeft aangemeld het leven
zal laten, nauwelijks iets weet te vertellen. Uit hoeveel anekdotes bestaat een
kinderleven maar? Uit hoeveel onthouden en bijgehouden anekdotes? En dit in
schril contrast met: ‘al die kleine details, de duizenden momenten en
handelingen waaruit je een kind grootbrengt, hem stukje bij beetje tot mens
maakt’ (216). En onmiddellijk na deze twijfel herinnert Ora zich een
ongelooflijk gedetailleerde scène, hoe ze, toen Ofer nog maar een jaar of zo
oud was, vliegtuigje met hem speelde in bed, en hoe zij daarbij het door het
raam binnenvallende zonlicht dwars door zijn wijd uitstaande oren zag gaan
waardoor in die oorschelpen adertjes en knobbeltjes zichtbaar werden. (220-221)
* Bijna negen maanden na mijn accident verklaart dokter Berghs, die mijn
schouder opereerde, dat alles onverhoopt snel en goed hersteld is: zowel de
schouder als de heup. Na de vrijspraak op de longafdeling vorige week betekent
dit dat ik dit hoofdstuk zo goed als definitief kan afsluiten. Nu volgt enkel
nog een controleconsultatie bij de cardioloog in juni en een bij de uroloog in
september. Ik vertelde Berghs dat ik in april-mei (…) een meerweekse fietsreis
plan. Hij vond dat bewonderenswaardig en moedigde mij aan. * Import Export of
hoe schmutzig kan seksualiteit zijn. Mannelijke seksualiteit
welteverstaan. *
