Ik had de in een plas verdronken krant op de voorgrond en een vista op de stad achteraan, maar dat was samen niet genoeg. Toen kwam van links die fietsster aangereden en wat was ik blij dat zij ook nog eens wat kleur wilde aanbrengen. Het enige wat mij nog te doen stond om dat onherhaalbare moment vast te leggen, was: precies op tijd afdrukken – hetgeen, met een camera die enkele tienden van een seconde nodig heeft om te reageren, nog niet zó evident zou zijn. Maar kijk, alles kwam goed samen en nu heb ik op de drie fronten iets: voor, achter én midden.
