Het was wel een vreemd en vooroordelen-doorprikkend beeld:
die kerel met zijn baseballpet die Het
rood en het zwart van Stendhal zat te lezen. Waarschijnlijk als verplichte
lectuur – vermoedelijk in het kader van een studie Romaanse filologie – en weliswaar
in de Nederlandse vertaling, maar toch. Hij was al een heel eind gevorderd en
keek de hele reis van Brugge naar Gent niet één keer op.
