Tim Parks, Italiaanse opvoeding
143
Vader wreef krachtig je haar droog, waardoor je een vertrokken beeld kreeg van de lage wolken boven de boulevard. (14)
144
Er hangen slechts een paar romige wolkjes in de blauwe lucht. Mooi, zou je dus zeggen, het is mooi weer. Maar nee. Zelfs mijn kinderen weten al dat dat niet het geval is. Het is beslist geen mooi weer. Want de lucht is vochtig. Klam. Het is niet meer dan zestien, zeventien graden. En bovendien wordt er lichte bewolking voorspeld, later in de middag. (137)
145
Net zoals het Italiaanse huis perfect schoon moet zijn voor je je erin kunt ontspannen, moet de hemel vlekkeloos blauw zijn, moet elk wolkenveegje verwijderd zijn voor je je veilig kunt voelen, voor je het gevoel hebt dat het universum zich gedraagt zoals het moet, dat het er eerlijk aan toegaat, dat de hemelse graduatoria zonder gekonkel verloopt. (137)
146
Na telefonisch overleg heeft iedereen paraplu’s en regenjacks en capuchons meegenomen, want er drijven nog steeds twee of drie wolken door de lucht. (139)
147
Het zogezegd slechte weer beperkt zich tot een zacht briesje dat bolle wolkjes verschuift boven onze hoofden, terwijl er een dikke waas over de bergen in het noorden is komen te liggen. (143)
148
Het biljet van vijftigduizend lire dat nog steeds de eerste plaats inneemt in Micheles portefeuille, maar dat al uit Stefi’s portefeuille was verdwenen de dag nadat ze het had gekregen, dateert van de keer dat Nonno en Nonna er tijdens een bezoek onverwachts vandoor gingen met de uit de lucht gevallen aankondiging, of liever gezegd uit winterse wolken gevallen aankondiging dat ze naar Rome moesten komen om een appartement te bekijken dat Berto’s broer Renato wilde kopen. (206)
