Henning Klüver, Reisleesboek Italië
141
Het water was grijs, woest en vies. Donkere wolken joegen voorbij, de zon kwam er maar af en toe door en scheen dan met een merkwaardig melkachtig licht op de schuimende golven. (73)
142
Terug in het dal, op de lange brug over de rivier Paglia, blijft de Monte Amiata schuilgaan achter de bewolking. Grijze sluiers klampen zich vast aan de kruinen van de beuken. Bij regen is zelfs Toscane triest. Tenminste, in elk geval tot het wolkendek weer openbreekt en er weer een stukje stralend blauwe lucht te zien is, dat net zo felgekleurd is als de t-shirts van het Italiaanse nationale voetbalteam. (90-91)
