Van gisteren zal het mij heugen dat ik op een gegeven ogenblik samen met P. halverwege de wenteltrap vastzat met een tafel en dat we noch voor- noch achteruit konden. Het zal mij zeker ook bijblijven – er is een foto van – dat we ons T.’s broodjes lieten smaken terwijl we op het laadplatform van de vrachtwagen uitrustten, en dat we er een Stella bij dronken. Ik wil mij ook herinneren hoe Guy Verhofstadt in Zomergasten duidelijk maakte hoezeer zijn ervaringen in Rwanda hem ertoe brachten in de politiek een ruimer perspectief te hanteren en dat hij volmondig de lapidaire stelling van François Mitterand onderschrijft dat nationalisme altijd op oorlog uitdraait.
Vandaag worden de laatste loodjes verhuisd en die wegen, zoals algemeen geweten is, het zwaarst. Er zal ook tijd zijn voor enkele bladzijden Karamazov.
