Wanneer ik in Châtin ben, spreek ik tegen een 'hond met een strikje'. (De minste aanleiding is goed om met een onbekende of een bekende een gesprekje aan te knopen.)
Hier in Sijsele of in Brugge, is dat niet vanzelfsprekend. Oudere mensen vinden het veelal wel kunnen, dat je ze aanspreekt of een blik van verstandhouding uitwisselt.
P.
