Van gisteren wil ik mij van ons bezoek aan het archeologisch museum van Chieti de vreemde, androgyne oorlogsfiguur met zijn breedgerande hoed herinneren. Van onze treinreis naar Sulmona wil ik mij herinneren dat – nog op het perron van Chieti – een welgevormd jong meisje een cursus Anatomia Humana tegen haar boezem gedrukt hield, en dat de oude man die tegenover mij in de trein zat te slapen en die ik tekende vlak voor het station van Populi rechtstond en een van zijn medereizigers wekte: tijd om op te staan en uit te stappen. De mannen wisselden geen woord en kozen elk een andere uitgang.
Van onze aankomst in Sulmona zal ik mij Maurizio Cesare herinneren, die ons met zijn bus van het station naar het centrum voert en die ons de Bed & Breakfast van zijn vriendin Carmen aansmeerde, ‘in centro centro’. Ik wil ook onthouden hoe we door Carmen werden opgewacht en hoe we samen met haar de inkopen gingen doen voor de twee volgende ontbijten want we blijven twee nachten in Sulmona.
Vandaag gaan we, op aanraden van Maurizio, naar Scanno.
