Dit is lange tijd
een van mijn favoriete beelden geweest. ‘A moment for eternity’, luidt de
slogan op de affiche waarop voorwaar een weidser landschap de aandacht trekt
dan het donkere, met TL-lampen verlichte krocht dat de jonge vrouw met de
rugzak op het punt staat te betreden.
De foto bestaat
uit vier min of meer gelijke delen. Panelen zou je kunnen zeggen. In elk
daarvan ‘gebeurt’ iets, en al die kleine gebeurtenissen treden met elkaar in
dialoog. De op het eerste gezicht banale foto vraagt een aandachtige lectuur.
Pas dan zie je hoe de kuiten van de jonge vrouw echoën met de rood-witte sokken
van de twee houten deurstijlen; hoe haar rugzak terugkeert in het rechterpaneel
maar ook in de kleinere figuur die op de affiche het landschap staat te
bewonderen; hoe het berglandschap wordt geïroniseerd door de man op de ladder…
Dat is wat
fotografie vermag. Plots doet zij de fotograaf in situaties waarin schijnbaar
niets te beleven valt een rijkdom ontwaren waar je niet meteen op uitgekeken
raakt. En ja, op die manier wordt dat ene moment in de tijd uitgerokken en
krijgt het misschien geen eeuwigheidswaarde maar dan toch een verlengd bestaan.
Brugge, station – 080514
