12 januari 2018
101 – Beste Stijn Meuris,
Ik vergeleek
beide eindejaarsconférences. Ik geef toe: op zich klinkt de uitdrukking
‘afgaan als een gieter’ te zwaar. Zij moet echter in het licht van die
vergelijking worden gezien. Ik gaf wel argumenten om mijn oordeel te staven.
Bovendien tagde ik uw naam, echt wel met de bedoeling dat u iets aan mijn
opmerkingen zou hebben. Het lijkt mij trouwens correct om met open vizier
kritiek te leveren. Bovendien hoopte ik dat – mocht u mijn tekst lezen, wat u
dus hebt gedaan, waarvoor dank – ook de positieve opmerkingen aan uw adres u
niet zouden ontgaan. Dat is helaas wel het geval geweest, u vindt zelfs dat
mijn recensie ‘overduidelijk venijnig’ is. Dat is niet terecht, maar ik begrijp
uw ontgoocheling.
Ik vond Van Peel dus beter. Dat is voor u geen schande: uw
collega heeft meer ervaring en is, voor zover ik weet, misschien minder met
ándere zaken bezig zodat hij meer tijd in zijn show kan steken. Overigens, maar
dat schreef ik ook, heb ik voor die andere zaken die u doet, en dan denk ik vooral aan uw muziek en uw liedjesteksten,
veel bewondering.
Uw opvatting over het ‘vallen en opstaan’ waardeer ik. Je
moet lef hebben om zoiets te doen. Zeker als je zo hard van leer trekt. Zeer
terecht, trouwens, dat van leer trekken: in de wereld waarin we leven is het
inderdaad meer dan nodig dat kritische geesten de rand van het oorbare durven
te verkennen.
Ik wil u toch vragen om ook oog te hebben voor mijn
fundamentelere opmerking, los van de vergelijking tussen beide conférences: het
gevaar van recuperatie. Het is wel degelijk een probleem dat boven het hoofd
hangt van iedereen die zich aan het genre waagt. Ik zeg niet dat het onmogelijk
is om ervan gevrijwaard te blijven, maar hoe het moet en wie er dan wél in zou
kunnen slagen, is mij niet duidelijk. In elk geval: de richtlijn ‘Word nooit
een Geert Hoste’ moet u in grote lichtende letters voor de geest houden! Zodra
de ongemakkelijk meegniffelende politici in de zaal door uw cameraploeg worden
opgemerkt en in beeld worden gebracht, mag u een kruis maken over uw
geloofwaardigheid als onafhankelijke criticus.
Misschien slaagt u de derde keer wél in deze moeilijke taak.
Ik sluit dat niet uit. Ik hoop het zelfs, en zal er zeker voor supporteren. En
ik geloof dat u het kunt. Met meer balans, meer variatie, meer rode draad en
meer evenwicht kan het zeker lukken.
Ervaar, beste Stijn Meuris, mijn kritiek niet als venijnig
maar als constructief. Want zo is ze bedoeld.
Met vriendelijke groet,
