wolkenfragmenten uit Eric Hobsbawm, Een eeuw van uitersten
2627
Halverwege de jaren dertig keken de
Newyorkers tenslotte al op naar een wolkenkrabber, het Empire State
Building (1931), die pas in de jaren zestig in hoogte overtroffen werd, en dan
nog maar met een bescheden meter of dertig. (336)
2628
De typische ‘grote stad’ van de
ontwikkelde wereld werd een stadsgewest van met elkaar verbonden woonkernen,
met als hart doorgaans een of meer zaken- of bestuurscentra, vanuit de lucht
herkenbaar als een soort bergkam van torenflats en wolkenkrabbers,
behalve als (zoals in Parijs) zulke hoogbouw niet toegestaan was. (342)
2629
Moderne kunst en architectuur
veroverden de VS, vulden musea en prestigieuze kantoren met ‘abstracte
expressionisten’ en de zakenwijken van Amerikaanse steden met de symbolen van
de ‘internationale stijl’ – rijzige, op hun kant staande rechthoekige blokken,
die niet de wolken krabden, maar veeleer hun dak ertegen platdrukten;
heel elegant, zoals het Seagram-gebouw van Mies van der Rohe, of alleen maar
heel hoog, zoals het World Trade Center (beide in New York). (591)
2629
In de bouwkunst, waar die reactie
zich het eerst en het duidelijkst liet voelen, werden wolkenkrabbers nu
met Chippendale-frontons bekroond, des te provocerender omdat ze gebouwd waren
door de mede-uitvinder van de term ‘internationale stijl’, Philip Johnson (1906-[2005]). (591)
