(25 oktober 2001)
(…) wat is het leven saai zonder verdoving. Hoe zei
die man dat weer in die film van een paar dagen geleden, Witness for the Prosecution: ‘alcohol, sigaren en female
companion’. Neen, meer moet het echt niet zijn. (Of het zouden een paar
bladzijden van favoriete schrijvers moeten wezen…) En dan lees ik in Julian
Barnes, Over het Kanaal:
De ervaring
heeft me geleerd dat er verschillende goede maar onbelangrijke redenen zijn om
je aan een zeker drankmisbruik over te geven – schuldgevoelens, angst,
ongelukkigheid, blijheid – en dat er één belangrijke reden is om je aan een
overmatig misbruik over te geven: verveling. Ik heb eens een intelligente
alcoholist gekend die volhield dat hij dronk omdat er dan dingen in zijn leven
gebeurden die nooit gebeurden als hij nuchter was. Ik geloofde hem ten dele, al
ben ik persoonlijk van mening dat drank niet echt dingen laat gebeuren, maar je
gewoon helpt de pijn te verdragen dat er geen dingen gebeuren. (62-63)
