KOORD
Halfweg was hij, en toen verloor hij het evenwicht. Halfweg
tussen de televisiemast en de kathedraal. Vijftig meter boven toekijkend
Berlijn.
Op het radionieuws gaf men het bericht als toemaatje. De
zinsnede "en dan nog dit" gaf, zoals gebruikelijk, aan dat het item
niet echt tot het nieuws werd gerekend. Een fait-divers eigenlijk, of zelfs dat
niet.
Om de aandacht te vestigen op een milieubijeenkomst in
Berlijn had een evenwichtskunstenaar een koord laten spannen tussen de twee
genoemde hoge punten in de Duitse hoofdstad. Zeshonderd meter had hij te
overbruggen.
De wereld, een koorddanser.
Danste de man richting kathedraal of richting
televisietoren? Het werd niet vermeld. Maar hij verloor wel het evenwicht.
Struikelde, viel en kon zich redden met een noodkoord.
Als veraanschouwelijking van de toestand van onze planeet
kan het tellen. We dansen boven een afgrond, en weten niet of we de overkant
halen. En we zijn van dat besef doordrongen.
De vraag is alleen: maakte het struikelen deel uit van de
voorstelling? En zo ja: behoort ook het noodkoord tot de rekwisieten van de
mogelijke catastrofe die hier werd uitgebeeld?
Gepubliceerd in De Standaard van 28 maart 1995
