wolkenfragmenten
uit Pat Donnez, Laten we de wereld
vergeten
1409
Het reutelende toeristenvee, de nooit
eindigende uren tussen gecharterde wolken: genoeg. (103)
1410
Nu valt de wind, nu gaan de wolken rusten
En de avondlucht is blauwer dan de dag,
Alles bereidt zich tot den onbewusten
Staat die geneest van alle leed en lach.
(Donnez citeert Jan van Nijlen, de eerste strofe van
het gedicht ‘Augustusavond’; 153-154)
1411
Wat beloof je een zelfmoordactivist
vooraleer hij akkoord gaat om zich te pletter te storten tegen een wolkenkrabber? (164)
