ARROGANTIE
Arrogantie,
hoogmoed, pretentie, hybris, eigendunk, zelfverzekerdheid, assertiviteit – en
er zijn er wellicht nog te bedenken: schakeringen van een bepaalde instelling
ten aanzien van hoe je je op een ‘sterke’ manier kunt verhouden ten overstaan
van je medemensen en van de dingen die je onderneemt. (De tegenpolen zijn:
bescheidenheid, onzekerheid, zelfgeringschatting, faalangst…) Probeer de
nuances tussen al die begrippen in te zien. Om te begrijpen wat ze precies
behelzen, helpt het om na te gaan in hoeverre je er het adjectief ‘gezond’
naast kunt plaatsen. Een gezonde dosis eigendunk, dat gaat nog net. Pretentie kan
iets positiefs zijn, zelfverzekerdheid zeker ook. Maar kun je hoogmoed en
hybris in bepaalde omstandigheden gezond noemen? Hier klinkt de onvermijdelijke
afloop al mee: hoogmoed komt voor de val en hybris wordt afgestraft. Arrogantie
is een in alle opzichten negatief begrip. Een gezonde portie arrogantie, dat
bestaat niet. Neen, in de connotatiewolk die dat woord met zich meevoert, waait
het ziekelijke mee aan. Arrogantie is een symptoom van iets wat verborgen hoort
te blijven. Hierachter gaat een slecht zelfbeeld schuil, een lage dunk, een
zwakheid. Iets wat je zeer kwetsbaar maakt.
