ARSENICUM
Honderden bladzijden voordat een greep uit zijn inhoud
zijn dodelijke werk zal doen, zie je hem al verleidelijk blinken boven op een
van de hoogste schappen van de winkel van apotheker Homais, de rationalistische
kwakzalver die in het nog landelijke dorp van Madame Bovary de Verlichting introduceert – op hetzelfde ogenblik waaien
uit de stad de eerste kwalijke dampen van de industrie en de duistere odeurs
van modieuze en wufte zedenverloedering over. Zoals de geoefende
bellettrie-adept wéét dat met de tweeloops die in het eerste bedrijf door de
jachtopziener wordt opgewreven in het derde bedrijf het fatale schot zal worden
afgevuurd, nadat eerst allerlei familiale en amoureuze verwikkelingen een web
van intriges en psychologische dramatiek zullen hebben gespannen, zo weet ook
de meest argeloze flaubertofiel dat de vermelding van dat met het dodelijke
witte poeder gevulde bokaal niet zonder gevolgen kan blijven.
Ik heb mij laten vertellen, of ik heb ergens
gelezen, dat het innemen van arsenicum aanleiding geeft tot een onvoorstelbaar
pijnlijke en gruwelijke dood.
Ik het gelukkig nog niet aan de lijve mogen
ondervinden.
Het woord, maar dan de Franse versie ervan, doet
mij ook denken aan een chanson waarin Alain Bashung dwingend scandeert en de
toehoorder naar een climax lijkt te voeren:
Faites monter l'arsenic
Faites monter le mercure
Faites monter l'aventure
Au-dessus de la ceinture
Et les pépites
Jetez les aux ordures
