dinsdag 11 maart 2014

brief aan Leonard Nolens 5/5

lees vanaf hier de volledige brief

vervolg van 4/5

5 januari 2014

Hier is de kerstvakantie bijna voorbij. Nog één dag, morgen maandag, om aan lectuur en schrijven te wijden. Ik hou van die dagen. Ze gaan traag voorbij. Ik lees wat, dan naar de blog, dan een beetje Facebook, dan weer wat lezen, de afwas, een boodschap, weer wat lezen, een tas koffie, even kijken op Facebook, enzovoort. Ik verschaf mezelf zodoende de indruk dat ik op een zinvolle manier bezig ben, dat ik zelf ook iets maak. Dat is voor mij voldoende.

Maar niet genoeg. Ik wil ook mensen om me heen, een goed gesprek, genegenheid, fysiek contact. Dat laatste hoe langer hoe meer: het is alsof ik mij door de warmte van het elkaar aanraken steeds meer wil overtuigen dat ik echt leef, dat de dood mij nog niet komt halen.

Seks heeft met leven en bestaan te maken, met niet dood willen gaan. Ik fietste ooit een eind op met een oud ventje. Hij vertelde me op 5 kilometer zijn hele leven, inclusief toekomstperspectieven. Hij was wat dat laatste betreft heel openhartig: Os ik em nie mi rechte kunnen krieg'n meug'n ze me in m'n pit steken. Ik vond dat een beetje drastisch, maar ik begrijp het wel. Mannen dragen een zwaar kruis als het functioneert. Maar als het niet meer functioneert, dan slaat de zwaartekracht pas echt goed toe. Denk ik.

Seks heeft voor mij alles met levenskracht te maken. Verzet tegen wat ons uiteindelijk te wachten staat. Maar ook met liefde natuurlijk. Ook liefde is, welbeschouwd, een verzet tegen de dood.

Alles wat we doen is een verzet tegen de dood.

Het ga je goed,
Pascal