Tot ergens plusminus 2000 stond er in de tuin van mijn
toenmalige buren (ik woon al lang ergens anders) een prachtige kerselaar. Ooit
schreef ik erover. Het groene blad, het wit van de bloesems en het zwart van de
merels die met hun gele snavels de kersen pikten. Het hele jaar spektakel,
kortom. Tot die buren vonden dat de boom te veel schaduw afwierp. Van een
stamschijf maakten ze een stoeltje. Daar ben ik nooit op willen gaan zitten.
