Ik ben lid van Groen, en ben het niet eens met de
officiële partijlijn. Ik merkte het al een tijdje geleden op: Groen moet niet
pleiten voor 'meer welvaart'. Hoogstens een betere verdeling van de beschikbare
welvaart is verdedigbaar. Groen moet niet naar het midden opschuiven, maar
radicaliseren. Zowel op sociale maar - en dat mogen ze toch niet vergeten! -
ook op ecologische kwesties.
*
Ik denk dat de balans niet te veel naar het sociale mag
doorslaan en dat Groen zijn 'unique selling proposition', om het nu maar eens
klef te formuleren, niet uit het oog mag verliezen. Kijk naar de Groen-politici
in bijvoorbeeld het Vlaams Parlement. De nadruk ligt ook bij hen op het
sociale, en als het over ecologie gaat, komen ze niet verder dan (vooral
Antwerpse) particuliere dossiers. Van werken aan een fundamentele omvorming van
onze manier van leven ("anders gaan leven"), is nauwelijks sprake.
Terwijl ze nu net daarin het verschil zouden kunnen maken. Men zegt dan dat het
sociale nodig is om de achterban te verruimen. Maar kijk wat er met de
socialisten is gebeurd: in wezen is dat een systeembevestigende, ja zelfs
kapitalistische partij geworden, die onze manier van leven totaal niet ter
discussie stelt. En wat is hun relevantie nog?
