Het festivalletje vond plaats aan de verkeersvrij gemaakte Katelijnepoort.
Als eerst kwamen Superstash en Wasted 24/7 aan de beurt, twee grunge- of
garagerock- of hoeheethet-bands waarin mijn zoon drumt en dus moest ik er wel
bij zijn. Het daglicht stelde me beter in de gelegenheid om foto’s te maken dan
in de obscure kroegen waar ze tot nu toe optraden, en het zag er niet naar uit
dat ik daarbij zou moeten drummen
want echt groot was de opkomst nu ook weer niet. Door het contrast van de underground op het podium met de foreground ervoor, die in hoofde van
verbaasde toeristen, bejaarden en jonge huismoeders-met-klein-grut-op-de-fiets
aan het podium voorbijtrok en daarbij verbaasd c.q. geërgerd omkeek naar waar
al die decibels vandaan kwamen, was de situatie bijzonder fotogeniek. En wat
zei ik? Verkeersvrij? Ja, maar nu en dan kwam er toch een niet-rockliefhebber
met zijn wagentje aanschuiven en dan diende een van de potige kerels die zich
als fan hadden vermomd zich opwerpen als gelegenheids-security – wat ook al tot vermakelijke toestanden leidde. Hij deed
alsof hij niet uit de weg wou gaan, maar eigenlijk regelde hij het verkeer. En
ondertussen gingen die vier op dat podium stevig te keer.
