Een eg, een Bob de Bouwer-achtige type dat een
kanon-met-opschrift bedient en iets aanwijst, een waterrad, een uit ijzerdraad
geplooid rendier en een windmachineachtig ding. Er kan geen twijfel over
bestaan: voortuingekte is geen Vlaams monopolie. En dan vergeet ik nog de
keurige afwisseling van roze en oranje bloemen. Uit het kanon dreigt een pijnlijke
pin richting passanten. Ik kan er niet veel uit opmaken, maar psychopathisch
lijkt het me toch wel. Bizar. Een voortuintje in de Eifel.
